رابطه ی نمره ی استدلال اخلاقی با ویژگی های فردی و حرفه ای پرستاران

با توجه به تغییرات ایجاد شده در سازمان­های مراقبتی، پرستاران مجبورند به معضلات اخلاقی بیش تر و پیچیده­تری رسیدگی کنند که برای حل معضلات اخلاقی باید با روند تصمیم­گیری اخلاقی آشنا باشند. لازمه ی تصمیم­گیری اخلاقی برخورداری از توانایی استدلال اخلاقی است. مطالعه ی کنونی با هدف تعیین رابطه ی نمره ی استدلال اخلاقی با ویژگی­های فردی و حرفه ای پرستاران؛ در یکی از بیمارستان­های فوق تخصصی شهر تهران در سال 1394 انجام شده است. در این مطالعه ی توصیفی - تحلیلی، کلیه­ی پرستاران واجد شرایط جامعه­ی پژوهش به روش سرشماری به تعداد 245 نفر شرکت کردند. جهت جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه ی جمعیت شناختی و آزمون معضلات اخلاقی crisham استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون­های آماری توصیفی – تحلیلی و نرم­افزار spss نسخه ی 22 استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان می­دهد که میانگین نمره ی استدلال اخلاقی پرستاران 72/6±81/40 است که پایین­تر از نمره ی متوسط آزمون است، با افزایش سابقه ی کاری، میانگین نمره ی استدلال اخلاقی کاهش می یابد (05/0p≤) و مجردها نسبت به متأهل­ها از میانگین نمره ی استدلال اخلاقی بیش تری برخوردارند (50/0p≤) و بین سایر ویژگی­های جمعیت­شناختی با نمره ی استدلال اخلاقی رابطه ی معنی داری مشاهده نشد. با توجه به پایین بودن توانایی استدلال اخلاقی پرستاران در این مطالعه، پیشنهاد می شود در مطالعات آتی در خصوص روش­های ارتقای توانمندی تصمیم گیری اخلاقی پرستاران راه­کارهای مناسب آموزشی شناسایی شود و به منظور جلوگیری از کاهش توانایی استدلال اخلاقی با افزایش سابقه ی کار ضروری است که علت شناسایی شود و متناسب با علل، راه­کارهایی برای کمک به مدیران پرستاری و کمیته ی اخلاق بیمارستانی به کار رود.